พนักงาน หุ้น ตัวเลือก Uk

การจัดการคลังสินค้าซอฟต์แวร์การจัดการคลังสินค้าบรรลุการมองเห็นสินค้าเต็มรูปแบบการตรวจสอบย้อนกลับได้อย่างสมบูรณ์และดำเนินงานคลังสินค้าได้รวดเร็วและแม่นยำยิ่งขึ้นด้วยพนักงานน้อยลง เพิ่มประสิทธิภาพคลังสินค้าในระดับถัดไปด้วยเครื่องสแกนบาร์โค้ดแบบไร้สายของเราซึ่งรวมถึงการสแกนบาร์โค้ด GS1 ประหยัดเวลาลดต้นทุนใช้สต็อกอย่างมีประสิทธิภาพตอบสนองคำสั่งซื้อได้เร็วขึ้นและเพิ่มระดับการให้บริการแก่ลูกค้าด้วยซอฟท์แวร์ OrderWise Multi-Channel ไม่ว่าคุณต้องการให้เรารวมเข้ากับเว็บไซต์ที่มีอยู่หรือออกแบบและพัฒนารูปแบบใหม่สำหรับคุณ OrderWise ช่วยให้คุณสามารถจัดการช่องทางการขายและรายชื่อตลาดทั้งหมดจากระบบส่วนกลางได้หรือไม่ การประมวลผลใบสั่ง CRM ซอฟต์แวร์เพิ่มยอดขายและผลกำไรปรับปรุงความสัมพันธ์เพิ่มระดับสต็อคและรับสต็อกที่ถูกต้องในที่ที่ถูกต้องในเวลาที่เหมาะสม OrderWise Order Management Software ช่วยให้ บริษัท สามารถบรรลุศักยภาพการขาย ซอฟต์แวร์บัญชีที่มีประสิทธิภาพที่ชาญฉลาดนำเสนอใบแจ้งหนี้ระดับมืออาชีพการรายงานที่ครอบคลุมสร้างผลกำไรที่ถูกต้องและบรรลุการควบคุมและการเปิดเผยข้อมูลทางการเงินอย่างสมบูรณ์ เลือกโซลูชันเดียวที่มี ICAEW Accordited OrderWise Accounts หรือเชื่อมโยงกับซอฟต์แวร์บัญชีที่มีอยู่ซึ่งรวมถึง Sage QuickBooks Modular, Scalable Software - สร้างโซลูชันเพื่อให้พอดีกับธุรกิจของคุณขณะนี้แอมป์เมื่อเติบโตครบวงจรบริการที่จัดส่งโดยมืออาชีพที่มีประสบการณ์ด้วยโซลูชัน OrderWise ทุกตัวการควบคุมสต็อกสินค้าของ OrderWise การรวมอีคอมเมิร์ซหลากหลายช่องทางที่นี่ที่ OrderWise เราสามารถสร้างการตอบสนองได้อย่างเต็มที่ เพื่อขายเว็บไซต์อีคอมเมิร์ซทำงานร่วมกับเว็บไซต์แบบโอเพ่นซอร์สและเว็บไซต์ที่ตอบโจทย์ได้มากกว่า 30 แห่งเว็บร้านค้าและแพลตฟอร์มรถเข็นช็อปปิ้งรวมทั้งลิงก์ไปยังบัญชีผู้ขายหลายบัญชีสำหรับตลาดที่ได้รับความนิยมเช่น eBay และ Amazon ดังนั้นธุรกิจของคุณทำการค้าทางออนไลน์เพียงอย่างเดียวหรือขายผ่านทางช่องทางแบบเดิม OrderWise ให้บริการระบบหนึ่งสำหรับการควบคุมสต็อกคลังสินค้าและการจัดการสั่งซื้อทั้งหมดของคุณ OrderWise Stock Control amp ระบบการจัดการคลังสินค้าไม่ว่าจะทำงานจากสถานที่หนึ่งแห่งหรือหลายแห่งการประมวลผลคำสั่งซื้อเพียงไม่กี่คำหรือหลายพันรายการต่อวัน OrderWise มีระบบการจัดการคลังสินค้าแบบยืดหยุ่นและปรับขนาดได้อย่างเต็มที่ จากการรับสินค้าและนำไปเก็บรวบรวมการเติมเต็มและจัดส่งสินค้าธุรกิจจะมีการมองเห็นได้ง่ายและมีประสิทธิภาพในการควบคุมการดำเนินงานคลังสินค้า ใช้การจัดการคลังสินค้าในระดับถัดไปด้วยอุปกรณ์การจัดการคลังสินค้าแบบเคลื่อนที่ OrderWise การสแกนบาร์โค้ดอุปกรณ์มือถือที่ทำงานแบบไร้สายร่วมกับระบบ OrderWise หลัก ซอฟต์แวร์ของเราจะถูกรวมเข้ากับเทคโนโลยีที่ทันสมัยเพื่อให้เป็นหุ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบสำหรับการดำเนินงานด้านคลังสินค้าที่รวดเร็วด้วยคุณสมบัติต่างๆ ได้แก่ - การจัดการสต๊อกสินค้าการจัดเก็บสินค้าในสินค้าการจัดส่งสินค้าในการจัดส่งสินค้าการสร้าง Pick Pick อัตโนมัติการเลือกหยิบสินค้าการหยิบสินค้า ตัวจับเวลา, สต็อกเติมเต็มแอมป์ More ซอฟท์แวร์การจัดการ OrderWise Stock OrderWise เป็นระบบซอฟต์แวร์ธุรกิจแบบผสมผสาน SQL ที่ช่วยให้แต่ละ บริษัท มีความยืดหยุ่นในการเลือกวิธีการปรับใช้ที่เหมาะสมกับความต้องการด้านไอทีและธุรกิจของตนมากที่สุด หากธุรกิจโปรดปรานโซลูชันระบบคลาวด์โดยการใช้ช่วงของการโฮสต์ตัวเลือกหรือชอบการติดตั้งเซิร์ฟเวอร์แบบดั้งเดิมบนไซต์ทีมที่มีประสบการณ์ของเราสามารถให้คำแนะนำที่เป็นกลางเพื่อช่วยให้แต่ละ บริษัท ตัดสินใจได้ถูกต้อง การเข้าถึงออนไลน์ทุกที่ทุกเวลาไม่ว่าจะเป็นในระบบคลาวด์หรือบนไซต์ บริษัท ต่างๆสามารถให้สิทธิ์การเข้าถึงซอฟต์แวร์ Order Processing Stock Order ผ่านทางอินเทอร์เน็ตได้จากระยะไกล OrderWise Stock Control amp ซอฟท์แวร์การสั่งซื้อให้พนักงานขายของคุณมีเครื่องมือการประมวลผลคำสั่งซื้อที่รวดเร็วและแม่นยำเพื่อประสิทธิภาพการขายที่ดียิ่งขึ้น OrderWise การประมวลผลใบสั่งขายทำให้เกิดการขายการขายข้ามและความสัมพันธ์กับลูกค้าที่ทำกำไรได้เป็นอย่างดีทำให้พนักงานทุกอย่างที่ต้องการเพื่อเพิ่มโอกาสในการขายสูงสุด ให้การควบคุมห่วงโซ่อุปทานที่มีประสิทธิภาพและได้รับหุ้นที่ถูกต้องในสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับเมื่อมันเป็นสิ่งจำเป็น ซอฟท์แวสั่งซื้อ OrderWise ทำให้การระบุและจัดการความต้องการในการจัดซื้อเป็นงานที่ตรงไปตรงมาโดยให้การมองเห็นเต็มรูปแบบและการคาดการณ์อย่างชาญฉลาดเพื่อเพิ่มระดับสต๊อกให้ได้รับมูลค่าสูงสุดจากซัพพลายเออร์และรักษาคำสั่งซื้อของลูกค้าให้สมบูรณ์ คุณสมบัติการควบคุมสต็อกสินค้าที่หลากหลายควบคุมรายการสินค้าที่ลูกค้าต้องการเพิ่มความถูกต้องของสต็อกและส่งสินค้าตรงเวลา ซอฟท์แวร์ OrderWise Stock Control ให้การจัดการสต็อกสินค้าและการมองเห็นได้อย่างครอบคลุม การจัดการใบสั่งซื้อที่สมบูรณ์แบบที่เหมาะกับธุรกิจของคุณการประมวลผลใบสั่งซื้อและการสั่งซื้อที่มีประสิทธิภาพและใช้งานง่ายซึ่งสามารถกำหนดค่าได้อย่างง่ายดายสำหรับความต้องการของคุณในการจัดการใบสั่งอย่างรวดเร็วและถูกต้อง ซอฟต์แวร์การจัดการสต็อคหลายช่องทางขั้นสูงนำช่องทางการขายทั้งหมดของคุณมาพร้อมกับซอฟต์แวร์การควบคุมสต็อกที่มีประสิทธิภาพคุ้มค่าและทำให้การประมวลผลใบสั่งซื้อการจัดการสต็อกและการดำเนินงานคลังสินค้าทำได้รวดเร็วและง่ายดายยิ่งขึ้น ซอฟท์แวร์การจัดการคลังสินค้าที่มีประสิทธิภาพเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตคลังสินค้าความถูกต้องและประสิทธิภาพด้วยการใช้ซอฟต์แวร์การจัดการคลังสินค้าแบบ OrderWise การเข้ารหัสบาร์โค้ดแอ็พพลิเคชันอุปกรณ์เคลื่อนที่ที่มีความเข้ากันได้กับบาร์โค้ด GS1 บล็อก OrderWise จดหมายข่าวกุมภาพันธ์ 2017 ของเราพร้อมให้บริการแล้วสำหรับอ่านที่นี่ ในฉบับเดือนธันวาคมของจดหมายใบสั่ง OrderWise นี้เราเน้นการเพิ่มใหม่ที่ดีที่สุดในการใช้ซอฟต์แวร์ของเราในเวอร์ชัน 12.2 ของ OrderWise เดือนนี้มีคุณลักษณะและการเพิ่มประสิทธิภาพใหม่ 49 รายการ อ่านเพิ่มเติมในสภาพแวดล้อมการค้าที่รวดเร็วอาจเป็นเรื่องยากสำหรับธุรกิจเพื่อดูว่ายอดขายของพวกเขากำลังได้รับรางวัลและสูญหาย ภายในข้อมูลมีโอกาสใหม่ ๆ มากมายที่รอคอยการจับภาพ แต่ยังต้องให้ความสนใจอีกด้วย อย่างไรก็ตามเวลาคือทุกอย่างและ อ่านเพิ่มเติมนับตั้งแต่เปิดตัว OrderWise for Android ธุรกิจที่ใช้แอปพลิเคชันได้รับประโยชน์จากฟังก์ชันการทำงานที่ทรงคุณค่าเมื่อขายต่อไป การพัฒนาอย่างต่อเนื่องได้นำคุณลักษณะต่างๆไปใช้ในแอปพลิเคชันในแต่ละเดือนด้วยการเปิดตัว Orderwise ใหม่ล่าสุด อ่านเพิ่มเติมในฐานะธุรกิจการค้ากับลูกค้าและซัพพลายเออร์หลายรายเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องมีข้อมูลเครดิตของ บริษัท ที่ถูกต้องเพื่อให้สามารถตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วและมีข้อมูลเกี่ยวกับคู่ค้า โดยการเข้าถึงข้อมูลของ บริษัท ที่เชื่อถือได้และถูกต้องเช่น อ่านเพิ่มเติมได้รับการออกแบบโดย OrderWise เราใช้คุกกี้เพื่อให้มั่นใจว่าเราจะมอบประสบการณ์ที่ดีที่สุดในเว็บไซต์ของเรา เมื่อคุณใช้เว็บไซต์ของเราต่อไปเราจะยอมรับคุกกี้ของเรา รับข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องราวของพนักงานอายุการใช้งานกี่ครั้งตัวเลือกสต็อคของเขาด้วยการถามคำถามยากหนึ่งข้อนี้วันศุกร์นี้ซีอีโอผู้เริ่มต้นและนักกฎหมายกำลังวางกิจกรรมในพาโลอัลโตเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับพนักงานเริ่มต้นในรูปแบบนายจ้างและนายจ้างของพวกเขา , อาจจะสกรูพวกเขามากกว่าเมื่อมันมาถึงส่วนของและการชดเชย พนักงานไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างหุ้นสามัญซึ่งเป็นของตนเองและหุ้นที่ต้องการซึ่งนักลงทุนของ บริษัท เป็นเจ้าของ การทำเช่นนี้อาจทำให้พนักงานมีรายได้น้อยจาก บริษัท ที่ซื้อมามากกว่าที่พวกเขาอาจคาดไม่ถึง พนักงานไม่ต้องถามจำนวนหุ้นที่ บริษัท มี เป็นผลให้พวกเขาไม่ได้มีความคิดเท่าใดหุ้นของพวกเขามีมูลค่า พนักงานไม่เข้าใจสาเหตุการให้ยืม เป็นผลให้พวกเขาอาจได้รับกระป๋องหลังจากที่ได้มาและไม่ทำให้เงินเป็นจำนวนมากเท่าที่พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะ แต่ความรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับความซับซ้อนของเงินทุนเริ่มต้นไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการไม่เมามากกว่า บางครั้งคุณสามารถใช้มันเพื่อประโยชน์ของคุณในช่วงเวลาที่เริ่มต้นกำลังพยายามที่จะจ้างคุณ คริสซาฮาราสเป็นซีอีโอคนใหม่ที่เริ่มต้นทำงานในการจัดงานกับทนายความ Mary Russell Zaharias เป็นทหารผ่านศึกวัย 22 ปีที่เริ่มมีส่วนร่วม ได้แก่ Netscape, Frontier ที่มีประสิทธิภาพ Omniture, Yahoo และ Triggit ตอนนี้เขาเป็น CEO ของ บริษัท SearchQuant ของเขาเอง ในอีเมลเขาบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเพื่อนของเขาที่ไม่ได้มีเงื่อนงำเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าทริกเกอร์คู่มีเงื่อนงำและจากนั้นสองเท่าหุ้นทุนของเขาในการเริ่มต้นที่ต้องการจ้างเขา เมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้จัดการฝ่ายขายระยะยาวของ บริษัท ซอฟต์แวร์ระดับโลก 5 รายได้รับข้อเสนองานฝ่ายขายของ VP ที่เริ่มต้นใช้งาน 100 คน เขาทบทวนข้อเสนอของเขากับฉันและเมื่อฉันถามเขาว่าได้รับการเสนอตัวกระตุ้นเดี่ยวหรือสองครั้งเขากล่าวว่า Whats เรียกฉันอธิบายว่าประโยคที่ส่งไปข้างหน้าเสื้อ - (หรือเร่ง) บางส่วนของตัวเลือกที่เป็นแล้วของคุณควรจะยกเลิกการตอบรับ (1) บริษัท จะได้รับ (Single Trigger) และ (2) การจ้างงานของคุณถูกยกเลิก (การยิงตรงหรือการถูกจับกุมโดยไม่สมัครใจ - ดูที่นี่ Double Trigger) หากคุณมี Double Trigger บริษัท ทั้งสองของคุณหรือ บริษัท ที่ได้รับจะไม่สามารถขจัดคุณออกจากตัวเลือกที่เหลืออยู่ที่ยังไม่ได้รับการยกเว้นได้หากไม่ได้ทำอะไรอีกแล้วหลังจากที่ได้มา กลับไปที่ VP Sales candidate: เมื่อเขาขอ Double Trigger พวกเขากล่าวว่าในเรื่องของนโยบายของ บริษัท พวกเขาไม่ได้เสนอ Double Triggers ให้ใคร แต่เดาสิ่งที่พวกเขาสองเท่าของส่วนได้เสียในจดหมายข้อเสนอ เรื่องจริงตั้งแต่ Q1 2014 ที่นี่ในหุบเขา ประเด็นคือพนักงานเริ่มต้นควรมีความซับซ้อนเช่นเดียวกับการเริ่มต้นทำงานของค่าตอบแทนในฐานะ CEO และนักลงทุนเริ่มต้น บางครั้งเช่นเดียวกับในเรื่องด้านบนความซับซ้อนนั้นจะหมายถึงการจ่ายเงินที่ใหญ่กว่ามากหากหรือเมื่อเริ่มต้นการซื้อ ดูเพิ่มเติม: พนักงานเริ่มต้นคิดว่าพวกเขากำลังจะรวยแล้วเรื่องสยองขวัญเช่นนี้เกิดขึ้นเรื่องราวของวิธีหนึ่งพนักงานเริ่มต้นตัวเลือกหุ้นของเขาสองครั้งโดยการถามคำถามที่ยากลำบากครั้งสุดท้าย: ตัวเลือกหุ้นมีค่าใช้จ่ายเวลาได้มาถึงจุดสิ้นสุด การอภิปรายเกี่ยวกับการบัญชีสำหรับตัวเลือกหุ้นข้อพิพาทได้รับไปในระยะยาวเกินไป ในความเป็นจริงกฎการรายงานตัวเลือกหุ้นผู้บริหารจะเริ่มตั้งแต่ปีพ. ศ. 2515 เมื่อคณะกรรมการหลักการบัญชี (Accounting Principles Board) ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของคณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงิน (FASB) ได้ออก APB 25 กฎระบุว่าต้นทุนของตัวเลือกที่ให้ วันที่ควรจะวัดโดยความแตกต่างที่แท้จริงของพวกเขามีความแตกต่างระหว่างมูลค่าตลาดยุติธรรมในปัจจุบันของหุ้นและราคาการใช้สิทธิของตัวเลือก ภายใต้วิธีนี้ไม่มีการกำหนดต้นทุนให้กับตัวเลือกเมื่อราคาการใช้สิทธิถูกกำหนดด้วยราคาตลาดในปัจจุบัน เหตุผลของกฎค่อนข้างง่ายเนื่องจากไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดเมื่อได้รับเงินทุนการออกออปชันหุ้นไม่ใช่รายการที่สำคัญทางเศรษฐกิจ Thats สิ่งที่หลายคนคิดว่าในเวลา ยิ่งกว่านั้นทฤษฎีหรือการปฏิบัติเพียงเล็กน้อยก็พร้อมใช้งานในปีพ. ศ. 2515 เพื่อเป็นแนวทางในการกำหนดมูลค่าของเครื่องมือทางการเงินที่ไม่ได้รับการยกเว้น APB 25 ล้าสมัยภายในหนึ่งปี สิ่งพิมพ์ในปีพ. ศ. 2516 ของสูตร Black-Scholes กระตุ้นให้เกิดการเติบโตอย่างมากในตลาดสำหรับการซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์การเคลื่อนไหวที่เสริมด้วยการเปิดตัวนอกจากนี้ในปีพ. ศ. 2516 ของ Chicago Board Options Exchange ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่การเติบโตของตลาดการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้าถูกสะท้อนโดยการใช้สิทธิเลือกหุ้นที่เพิ่มขึ้นในการจ่ายค่าตอบแทนของผู้บริหารและพนักงาน ศูนย์สิทธิการเป็นเจ้าของพนักงานแห่งชาติประมาณการว่ามีพนักงานเกือบ 10 ล้านคนได้รับสิทธิในการซื้อหุ้นในปี 2543 ในจำนวนน้อยกว่า 1 ล้านคนในปี 2533 ในไม่ช้ามันก็ชัดเจนขึ้นทั้งในทางทฤษฎีและการปฏิบัติว่าทางเลือกใด ๆ มีมูลค่ามากกว่ามูลค่าที่แท้จริงที่กำหนดโดย APB 25. FASB เริ่มทบทวนการเลือกบัญชีหุ้นในปี 2527 และหลังจากผ่านไปนานกว่าทศวรรษแห่งการโต้เถียงที่รุนแรงในที่สุดก็ได้ออก SFAS 123 ในเดือนตุลาคม พ. ศ. 2538 ทั้งนี้ บริษัท มิได้แนะนำ บริษัท SFAS ให้รายงานต้นทุนของตัวเลือกที่ได้รับและเพื่อกำหนดมูลค่าตลาดยุติธรรม โดยใช้แบบจำลองการคิดราคา มาตรฐานใหม่นี้เป็นการประนีประนอมซึ่งสะท้อนถึงการล็อบบี้ที่รุนแรงโดยนักธุรกิจและนักการเมืองในการรายงานที่จำเป็น พวกเขาอ้างว่าตัวเลือกหุ้นของผู้บริหารถือเป็นองค์ประกอบที่กำหนดไว้ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเศรษฐกิจพิเศษของอเมริกาดังนั้นความพยายามในการเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ทางบัญชีสำหรับพวกเขาคือการโจมตีรูปแบบที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาลสำหรับการสร้างธุรกิจใหม่ ๆ ในอเมริกา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ บริษัท ส่วนใหญ่เลือกที่จะละเว้นข้อเสนอแนะที่พวกเขาคัดค้านอย่างรุนแรงและยังคงบันทึกเฉพาะค่าที่แท้จริงในวันที่ให้โดยปกติจะเป็นศูนย์ของทุนสนับสนุนตัวเลือกหุ้นของพวกเขา ต่อจากนี้ความนิยมในราคาหุ้นที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้นักวิจารณ์เห็นว่ามีรูปแบบการเลือกใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอย่างเช่นสปอร์ตส์ แต่เนื่องจากความผิดพลาดการอภิปรายได้กลับมาพร้อมกับการแก้แค้น ปัญหาเรื่องอื้อฉาวในบัญชีของ บริษัท โดยเฉพาะได้เผยให้เห็นว่าภาพของผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของ บริษัท หลายแห่งมีความลวงเพียงใด นักลงทุนและหน่วยงานกำกับดูแลได้ตระหนักว่าการชดเชยตามตัวเลือกนี้เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดการบิดเบือนอย่างมาก หาก AOL Time Warner ในปี 2544 ได้รายงานว่ามีค่าใช้จ่ายหุ้นของพนักงานตามคำแนะนำของ SFAS 123 จะทำให้ขาดทุนจากการดำเนินงานอยู่ที่ประมาณ 1.7 พันล้านรายแทนที่จะเป็นรายได้จากการดำเนินงานที่ 700 ล้านรายที่รายงานไว้จริง เราเชื่อว่ากรณีที่ตัวเลือกการใช้จ่ายมากจนเกินไปและในหน้าต่อไปนี้เราจะตรวจสอบและยกเลิกการอ้างสิทธิ์หลักที่นำมาเสนอโดยผู้ที่ยังคงคัดค้าน เราแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับข้อคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้การให้สิทธิในหุ้นมีผลกระทบต่อกระแสเงินสดอย่างแท้จริงซึ่งจำเป็นต้องมีการรายงานว่าวิธีการวัดปริมาณความหมายเหล่านี้มีอยู่การเปิดเผยเชิงอรรถนั้นไม่ใช่สิ่งที่ยอมรับได้สำหรับการรายงานธุรกรรมในรายได้ แถลงการณ์และงบดุลและการยอมรับอย่างเต็มที่ของค่าใช้จ่ายตัวเลือกไม่จำเป็นต้องคำนวณแรงจูงใจของกิจการผู้ประกอบการ จากนั้นเราจะพูดถึงวิธีที่ บริษัท ต่างๆอาจจะรายงานเกี่ยวกับต้นทุนของตัวเลือกต่างๆในงบกำไรขาดทุนและงบดุลของพวกเขา ความผิดพลาดที่ 1: ตัวเลือกสต็อคไม่แสดงถึงต้นทุนที่แท้จริงหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบการเงินควรบันทึกธุรกรรมที่มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจ ไม่มีใครสงสัยว่าตัวเลือกการซื้อขายมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์มูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ที่ซื้อและขายทุกวันทั้งในตลาดที่ไม่ขายตามเคาน์เตอร์หรือในตลาดหุ้น สำหรับหลาย ๆ คนแม้ว่าการให้ทุนหุ้นของ บริษัท เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน การทำธุรกรรมเหล่านี้ไม่สำคัญทางเศรษฐกิจการโต้เถียงเพราะไม่มีเงินสดเปลี่ยนมือ ในฐานะที่เป็นอดีตผู้บริหารของ American Express CEO Harvey Golub ได้กล่าวไว้ในบทความ Wall Street Journal เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2545 เงินทุนสนับสนุนหุ้นจะไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ กับ บริษัท ดังนั้นจึงไม่ควรบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายในงบกำไรขาดทุน ตำแหน่งนั้นท้าทายตรรกะทางเศรษฐกิจโดยไม่ต้องกล่าวถึงสามัญสำนึกในหลาย ๆ ด้าน สำหรับการเริ่มต้นการโอนเงินไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการโอนเงิน แม้ว่าธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับการรับหรือจ่ายเงินเป็นเงินสดเพียงพอที่จะสร้างธุรกรรมที่บันทึกได้ แต่ก็ไม่จำเป็น เหตุการณ์เช่นการแลกเปลี่ยนหุ้นสำหรับสินทรัพย์การลงนามสัญญาเช่าการให้บำเหน็จบำนาญหรือผลประโยชน์ในวันหยุดในอนาคตสำหรับการจ้างงานในช่วงเวลาปัจจุบันหรือการได้มาซึ่งเอกสารเกี่ยวกับเครดิตการทำธุรกรรมการเรียกเก็บเงินทั้งหมดเนื่องจากการโอนเงินมีมูลค่าแม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดในเวลา เกิดขึ้น แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดก็ตามการออกตัวเลือกหุ้นให้กับพนักงานจะต้องเสียสละเงินสดซึ่งเป็นต้นทุนที่เสียโอกาสซึ่งจะต้องมีการคิดค่าใช้จ่าย หาก บริษัท มีการให้หุ้นมากกว่าตัวเลือกให้กับพนักงานทุกคนจะยอมรับว่าค่าใช้จ่ายของ บริษัท สำหรับการทำธุรกรรมนี้จะเป็นเงินสดที่มิฉะนั้นจะได้รับหากมีการขายหุ้นในราคาตลาดในปัจจุบันให้กับนักลงทุน เป็นเหมือนกันกับตัวเลือกหุ้น เมื่อ บริษัท ให้สิทธิ์แก่พนักงานพนักงานจะละเลยโอกาสที่จะได้รับเงินสดจากผู้จัดจำหน่ายซึ่งสามารถใช้ตัวเลือกเดียวกันนี้และขายพวกเขาในตลาดตัวเลือกการแข่งขันให้กับนักลงทุน Warren Buffett ได้แสดงจุดนี้ในรูปแบบกราฟิกในวันที่ 9 เมษายน พ. ศ. 2545 คอลัมน์วอชิงตันโพสต์เมื่อเขากล่าวว่า Berkshire Hathaway ยินดีที่จะได้รับตัวเลือกแทนเงินสดสำหรับสินค้าและบริการจำนวนมากที่เราขาย บริษัท อเมริกา การให้สิทธิแก่พนักงานมากกว่าการขายให้กับซัพพลายเออร์หรือนักลงทุนผ่านตัวแทนจำหน่ายจะเป็นการสูญเสียเงินสดที่เกิดขึ้นจริงแก่ บริษัท สามารถโต้แย้งว่าเงินสดที่ถูกปล่อยออกไปโดยการออกตัวเลือกให้กับพนักงานมากกว่าการขายให้กับนักลงทุนจะถูกชดเชยด้วยเงินสดที่ บริษัท จ่ายให้โดยการจ่ายเงินให้พนักงานน้อยลง ขณะที่สองนักเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียงอย่าง Burton G. Malkiel และ William J. Baumol ได้ตั้งข้อสังเกตในบทความเกี่ยวกับ Wall Street Journal เมื่อวันที่ 4 เมษายน 2002: บริษัท ผู้ประกอบการรายใหม่อาจไม่สามารถให้การชดเชยเงินสดที่จำเป็นต่อการดึงดูดพนักงานที่โดดเด่น สามารถเสนอตัวเลือกหุ้นได้ แต่ Malkiel และ Baumol น่าเสียดายไม่ได้ทำตามการสังเกตของพวกเขาเพื่อสรุปตรรกะของ ถ้าต้นทุนของหุ้นไม่รวมอยู่ในการวัดรายได้สุทธิ บริษัท ที่ให้สิทธิเลือก underreport ค่าชดเชยและจะเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลกำไรความสามารถในการผลิตและการวัดผลตอบแทนจากการลงทุนของพวกเขากับทางเศรษฐกิจ เทียบเท่า บริษัท ที่มีเพียงโครงสร้างระบบการชดเชยของพวกเขาในทางที่แตกต่างกัน ภาพสมมุติฐานต่อไปนี้แสดงให้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลองจินตนาการถึง บริษัท สองแห่งคือ KapCorp และ MerBod ซึ่งกำลังแข่งขันกันในธุรกิจเดียวกัน ทั้งสองต่างกันเฉพาะในโครงสร้างของชุดค่าตอบแทนพนักงานของพวกเขา KapCorp จ่ายค่าแรง 400,000 ในค่าชดเชยทั้งหมดในรูปของเงินสดในระหว่างปี นอกจากนี้ในช่วงต้นปียังมีการออกหุ้นกู้มูลค่า 100,000 หุ้นในตลาดทุนซึ่งไม่สามารถใช้สิทธิได้เป็นเวลาหนึ่งปีและพนักงานต้องใช้เงินจำนวน 25 รายในการซื้อตัวเลือกที่ออกใหม่ กระแสเงินสดจ่ายสุทธิของ KapCorp อยู่ที่ 300,000 (400,000 เป็นค่าใช้จ่ายในการชดเชยน้อยกว่า 100,000 จากการขายสิทธิการเช่า) MerBods มีความแตกต่างเพียงเล็กน้อย พนักงานจ่ายเงิน 300,000 เยนและจ่ายเงินให้กับตัวเลือกอื่น ๆ ในมูลค่า 100,000 ชุดในช่วงต้นปี (มีข้อ จำกัด การออกกำลังกายหนึ่งปีเหมือนกัน) ทางเศรษฐกิจทั้งสองตำแหน่งเหมือนกัน แต่ละ บริษัท ได้จ่ายเงินจำนวน 400,000 ในการชดเชยแต่ละรายได้ออกตัวเลือกทั้งหมด 100,000 รายการและสำหรับเงินสดสุทธิที่จ่ายออกทั้งหมด 300,000 บาทหลังจากที่เงินสดที่ได้รับจากการออกตัวเลือกนี้จะหักออกจากเงินสดที่ใช้จ่ายในการชดเชย พนักงานของทั้งสอง บริษัท ถือครองตัวเลือกเดียวกัน 100,000 รายในระหว่างปีซึ่งสร้างแรงจูงใจจูงใจและผลการรักษาที่เหมือนกัน มาตรฐานการบัญชีที่ใช้กันอย่างถูกต้องตามกฎหมายจะช่วยให้การทำธุรกรรมที่เหมือนกันทั้งสองรายการสามารถทำตัวเลขที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในการจัดทำงบสิ้นปี KapCorp จะจองค่าชดเชย 400,000 และจะแสดงตัวเลือก 100,000 รายการในงบดุลในบัญชีส่วนของผู้ถือหุ้น หากค่าใช้จ่ายของตัวเลือกหุ้นที่ออกให้กับพนักงานไม่ได้รับการยอมรับเป็นค่าใช้จ่าย แต่ MerBod จะจองค่าชดเชยเพียง 300,000 และไม่แสดงตัวเลือกใด ๆ ที่ออกในงบดุลของ สมมติว่ารายได้และค่าใช้จ่ายเหมือนกันจะมีลักษณะเหมือนกับรายได้ของ MerBods สูงกว่า KapCorps 100,000 รายการ MerBod ก็ดูเหมือนจะมีฐานทุนที่ต่ำกว่า KapCorp แม้ว่าจำนวนหุ้นที่เพิ่มขึ้นจะเป็นเช่นเดียวกันสำหรับทั้งสอง บริษัท หากมีการใช้ตัวเลือกทั้งหมด อันเป็นผลมาจากค่าใช้จ่ายในการชดเชยที่ต่ำกว่าและตำแหน่งส่วนของผู้ถือหุ้นที่ต่ำลงการดำเนินงานของ MerBod โดยใช้มาตรการวิเคราะห์ส่วนใหญ่จะดีกว่า KapCorps มาก การบิดเบือนนี้แน่นอนว่าทำซ้ำทุกปีว่าทั้งสอง บริษัท เลือกรูปแบบการชดเชยที่แตกต่างกัน ความถูกต้องตามกฎหมายเป็นมาตรฐานการบัญชีที่อนุญาตให้มีธุรกรรมที่เหมือนกันทางเศรษฐกิจสองรายการเพื่อสร้างตัวเลขที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงความผิดพลาด 2: ต้นทุนของตัวเลือกสต็อคพนักงานไม่สามารถคาดการณ์ได้ฝ่ายตรงข้ามบางรายเลือกที่จะปกป้องตำแหน่งของตนในด้านปฏิบัติ พวกเขากล่าวว่ารูปแบบการกำหนดราคาแบบเลือกใช้อาจเป็นคำแนะนำสำหรับการประเมินมูลค่าตัวเลือกการซื้อขายแก่สาธารณชน แต่พวกเขาไม่สามารถจับภาพมูลค่าของตัวเลือกหุ้นของพนักงานซึ่งเป็นสัญญาระหว่าง บริษัท และพนักงานสำหรับเครื่องมือที่มีสภาพคล่องต่ำซึ่งไม่สามารถขายแลกเปลี่ยนเปลี่ยนมือเป็นหลักประกันหรือทำประกันความเสี่ยงได้ มันเป็นความจริงที่ว่าโดยทั่วไปตราสารที่ขาดสภาพคล่องจะลดคุณค่าให้กับผู้ถือ แต่การสูญเสียสภาพคล่องของผู้ถือหุ้นทำให้ไม่มีความแตกต่างกับสิ่งที่ผู้ออกต้องเสียค่าใช้จ่ายในการสร้างตราสารเว้นแต่ผู้ออกตราสารจะได้รับผลประโยชน์จากการขาดสภาพคล่องหรือไม่ และสำหรับตัวเลือกหุ้นการไม่มีตลาดของเหลวมีผลเพียงเล็กน้อยต่อมูลค่าของผู้ถือ ความงามที่ยิ่งใหญ่ของโมเดลการกำหนดราคาตัวเลือกคือว่าพวกเขาขึ้นอยู่กับลักษณะของหุ้นอ้างอิง นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขามีส่วนช่วยให้ตลาดตัวเลือกเติบโตอย่างไม่น่าเชื่อในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ราคา Black-Scholes ของตัวเลือกเท่ากับมูลค่าของพอร์ตหุ้นและเงินสดที่มีการจัดการแบบไดนามิกเพื่อจำลองผลตอบแทนให้กับตัวเลือกนั้น ด้วยหุ้นที่มีสภาพคล่องอย่างสมบูรณ์นักลงทุนที่ไม่มีข้อ จำกัด อื่นใดสามารถป้องกันความเสี่ยงด้านตัวเลือกทั้งหมดและดึงมูลค่าโดยการขายหุ้นและเงินสดที่จำลองออกมาสั้น ๆ ในกรณีดังกล่าวการลดสภาพคล่องของมูลค่าทางเลือกจะน้อยที่สุด และจะใช้แม้ว่าจะไม่มีตลาดสำหรับการซื้อขายตัวเลือกนี้โดยตรง ดังนั้นการขาดสภาพคล่องของตลาดในตัวเลือกหุ้นไม่ได้ด้วยตัวเองนำไปสู่การลดในค่าตัวเลือกให้กับผู้ถือ ธนาคารเพื่อการลงทุนธนาคารพาณิชย์และ บริษัท ประกันได้ดำเนินการไปไกลกว่าพื้นฐาน Black Scholes อายุ 30 ปีเพื่อพัฒนาแนวทางในการกำหนดราคาตัวเลือกทั้งหมด: มาตรฐาน คนแปลกใหม่ ตัวเลือกที่ซื้อขายผ่านตัวกลางผ่านเคาน์เตอร์และในตลาดหุ้น ตัวเลือกที่เชื่อมโยงกับความผันผวนของสกุลเงิน ตัวเลือกที่ฝังอยู่ในหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเช่นตราสารหนี้ที่แปลงสภาพหุ้นบุริมสิทธิหรือตราสารหนี้ที่เรียกเก็บได้เช่นการจำนองที่มีคุณสมบัติการชำระล่วงหน้าหรืออัตราดอกเบี้ยและพื้น อุตสาหกรรมย่อยทั้งหมดได้พัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้บุคคล บริษัท และผู้จัดการตลาดเงินซื้อและขายหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ เทคโนโลยีทางการเงินในปัจจุบันอย่างแน่นอนช่วยให้ บริษัท สามารถรวมคุณสมบัติทั้งหมดของตัวเลือกหุ้นของพนักงานในรูปแบบการกำหนดราคาได้ ธนาคารเพื่อการลงทุนไม่กี่แห่งจะเสนอราคาสำหรับผู้บริหารที่ต้องการป้องกันความเสี่ยงหรือขายตัวเลือกหุ้นของตนก่อนที่จะมีการให้สิทธิถ้าแผนธุรกิจของ บริษัท ของพวกเขาอนุญาตให้ทำได้ แน่นอนว่าผู้จัดการตามสูตรหรือผู้จัดจำหน่ายหลักทรัพย์ประมาณการว่าต้นทุนของตัวเลือกหุ้นของพนักงานมีความแม่นยำน้อยกว่าการจ่ายเงินสดหรือการบริจาคร่วมกัน แต่งบการเงินควรมุ่งเน้นที่ถูกต้องในการสะท้อนถึงความเป็นจริงทางเศรษฐกิจมากกว่าความผิดพลาดอย่างแม่นยำ ผู้จัดการมักพึ่งพาการประมาณการสำหรับรายการต้นทุนที่สำคัญเช่นค่าเสื่อมราคาของอาคารและอุปกรณ์และประมาณการหนี้สินที่อาจเกิดขึ้นเช่นการล้างข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมในอนาคตและการตั้งถิ่นฐานจากคดีความรับผิดผลิตภัณฑ์และคดีอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นผู้จัดการใช้ประมาณการทางคณิตศาสตร์ตามกฎหมายของอัตราดอกเบี้ยในอนาคตอัตราการเก็บรักษาพนักงานวันเกษียณอายุของพนักงานอายุขัยของพนักงานและคู่สมรสของพวกเขาและการเพิ่มขึ้นของค่ารักษาพยาบาลในอนาคต โมเดลการกำหนดราคาและประสบการณ์ที่กว้างขวางช่วยให้สามารถประมาณต้นทุนของตัวเลือกหุ้นที่ออกในช่วงเวลาใด ๆ ที่มีความแม่นยำเทียบเท่าหรือมากกว่ารายการอื่น ๆ เหล่านี้ที่มีอยู่แล้วในงบกำไรขาดทุนของ บริษัท และงบดุล การคัดค้านการใช้ Black-Scholes และรูปแบบการประเมินค่าตัวเลือกอื่น ๆ ทั้งหมดไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปตามความยากลำบากในการประมาณค่าตัวเลือกที่ได้รับ ยกตัวอย่างเช่น John DeLong ในกระดาษสถาบันองค์กรที่มีการแข่งขันในเดือนมิถุนายนปี 2545 ซึ่งมีชื่อว่า The Controversy Options Options และ New Economy แย้งว่าแม้ว่าจะมีการคำนวณมูลค่าตามแบบจำลองการคำนวณจะต้องมีการปรับปรุงเพื่อให้สอดคล้องกับมูลค่าของพนักงาน เขามีสิทธิ์เพียงครึ่งเดียว โดยการจ่ายเงินให้กับพนักงานที่มีหุ้นหรือตัวเลือกของตนเอง บริษัท บังคับให้พวกเขาถือพอร์ตการลงทุนทางการเงินที่ไม่ได้มีความหลากหลายมากความเสี่ยงเพิ่มเติมประกอบกับการลงทุนของพนักงานทุนมนุษย์ของตัวเองใน บริษัท เช่นกัน เนื่องจากเกือบทุกคนมีความเสี่ยงความเกลียดชังเราสามารถคาดหวังให้พนักงานวางค่าน้อยมากในแพคเกจตัวเลือกหุ้นของพวกเขามากกว่าที่อื่น ๆ ที่ดีขึ้นหลากหลายนักลงทุนจะ ประมาณการของขนาดของพนักงานความเสี่ยงลดราคา deadweight นี้เป็นบางครั้งเรียกว่าตั้งแต่ 20 ถึง 50 ขึ้นอยู่กับความผันผวนของหุ้นอ้างอิงและระดับของการกระจายการลงทุนของพนักงาน การมีอยู่ของค่าใช้จ่าย deadweight นี้บางครั้งใช้ในการปรับค่าตอบแทนที่เห็นได้ชัดจากค่าตอบแทนที่เลือกให้แก่ผู้บริหารระดับสูง บริษัท ที่กำลังมองหาตัวอย่างเช่นเพื่อให้รางวัลแก่ซีอีโอของตนด้วยตัวเลือกที่มีมูลค่าถึง 1,000 รายในตลาดอาจเป็นเหตุผลที่ควรออก 2,000 มากกว่า 1,000 ตัวเลือกเพราะจากมุมมองของซีอีโอ เพียง 500 ตัว (เราจะชี้ให้เห็นว่าเหตุผลนี้ยืนยันจุดก่อนหน้าของเราว่าทางเลือกในการทดแทนเงินสด) แต่ในขณะที่อาจมีเหตุผลที่จะพิจารณาต้นทุนที่มีน้ำหนักเกินลงเมื่อพิจารณาว่าจะมีการชดเชยตามทุน (เช่นตัวเลือก) รวมอยู่ด้วย ผู้บริหารจ่ายแพ็คเก็ตก็ไม่แน่นอนที่เหมาะสมเพื่อให้ค่าใช้จ่ายน้ำหนักตายมีอิทธิพลต่อวิธีที่ บริษัท บันทึกค่าใช้จ่ายของแพ็คเก็ต งบการเงินสะท้อนถึงมุมมองทางเศรษฐกิจของ บริษัท ไม่ใช่หน่วยงาน (รวมถึงพนักงาน) ที่ทำธุรกรรมไว้ ตัวอย่างเช่นเมื่อ บริษัท ขายสินค้าให้กับลูกค้าตัวอย่างเช่นไม่จำเป็นต้องตรวจสอบว่าผลิตภัณฑ์ใดมีคุณค่ากับบุคคลนั้น นับเป็นเงินสดที่คาดว่าจะได้รับจากการทำธุรกรรมเป็นรายได้ ในทำนองเดียวกันเมื่อ บริษัท ซื้อผลิตภัณฑ์หรือบริการจากซัพพลายเออร์จะไม่ตรวจสอบว่าราคาที่จ่ายสูงกว่าหรือน้อยกว่าซัพพลายเออร์ต้นทุนหรือสิ่งที่ซัพพลายเออร์อาจได้รับได้ขายสินค้าหรือบริการที่อื่น บริษัท บันทึกราคาซื้อเป็นเงินสดหรือเทียบเท่าเงินสดที่เสียสละเพื่อซื้อสินค้าหรือบริการ สมมติว่าผู้ผลิตเสื้อผ้ากำลังสร้างศูนย์ออกกำลังกายสำหรับพนักงาน บริษัท จะไม่ทำเช่นนั้นเพื่อแข่งขันกับสโมสรออกกำลังกาย เพื่อสร้างรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการผลิตที่เพิ่มขึ้นและความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานที่มีสุขภาพดีและมีความสุขมากขึ้นและเพื่อลดต้นทุนที่เกิดจากการหมุนเวียนและการเจ็บป่วยของพนักงาน ค่าใช้จ่ายของ บริษัท เห็นได้ชัดว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการสร้างและรักษาสถานที่ไม่ใช่ค่าที่พนักงานแต่ละคนอาจวางไว้ ค่าใช้จ่ายของศูนย์ออกกำลังกายจะถูกบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายเป็นระยะ ๆ ซึ่งสอดคล้องกับรายได้ที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นและการลดค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับพนักงาน ข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลเพียงอย่างเดียวที่เราเห็นในการคิดค่าใช้จ่ายด้านผู้บริหารต่ำกว่ามูลค่าตลาดของพวกเขาคือจากการสังเกตว่ามีการริบสิทธิ์ในการเลือกพนักงานเมื่อลาออกหรือใช้เวลาออกกำลังกายเร็วเกินไปเนื่องจากพนักงานไม่ชอบความเสี่ยง ในกรณีเหล่านี้ส่วนของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงต่ำกว่าที่ควรจะเป็นอย่างอื่นหรือไม่ส่งผลให้ บริษัท ลดค่าใช้จ่ายในการชดเชย ในขณะที่เราเห็นด้วยกับเหตุผลพื้นฐานของข้อโต้แย้งนี้ผลกระทบของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้นต่อค่านิยมทางทฤษฎีอาจไม่ค่อยพูดเกินจริง ผลกระทบที่แท้จริงของการริบและการออกกำลังกายในระยะแรกซึ่งแตกต่างจากเงินเดือนพนักงานจะไม่สามารถโอนตัวเลือกหุ้นออกจากบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้บุคคลอื่นได้ Nontransferability มีสองลักษณะพิเศษที่รวมกันเพื่อทำให้ตัวเลือกของพนักงานมีค่าน้อยกว่าตัวเลือกแบบดั้งเดิมที่มีการซื้อขายในตลาด ประการแรกพนักงานจะสละสิทธิ์ในการเลือกตัวเลือกหากพวกเขาออกจาก บริษัท ก่อนที่ตัวเลือกจะตกเป็น ประการที่สองพนักงานมักจะลดความเสี่ยงโดยใช้ตัวเลือกหุ้นที่ตกเป็นเหยื่อมากกว่านักลงทุนรายใหญ่ที่มีความเชี่ยวชาญซึ่งจะช่วยลดศักยภาพในการจ่ายผลตอบแทนที่สูงขึ้นได้ พนักงานที่มีตัวเลือกที่มีอยู่ในเงินนั้นก็จะใช้สิทธิ์เหล่านี้เมื่อเลิกใช้งานเนื่องจาก บริษัท ส่วนใหญ่ต้องการให้พนักงานใช้หรือเสียสิทธิ์การเดินทางเมื่อออกเดินทาง ในทั้งสองกรณีผลกระทบทางเศรษฐกิจของ บริษัท ในการออกตัวเลือกจะลดลงเนื่องจากมูลค่าและขนาดของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงน้อยกว่าที่พวกเขาอาจได้รับหรือไม่ได้ทั้งหมด ตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่ บริษัท จะต้องใช้ตัวเลือกหุ้นที่มีค่าใช้จ่ายฝ่ายตรงข้ามบางฝ่ายกำลังต่อสู้กับการดำเนินการที่เกิดขึ้นโดยพยายามชักชวนผู้กำหนดมาตรฐานเพื่อลดต้นทุนที่รายงานของตัวเลือกเหล่านั้นลดมูลค่าของพวกเขาจากที่วัดโดยโมเดลทางการเงินเพื่อสะท้อนถึงความแข็งแกร่ง โอกาสในการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ข้อเสนอปัจจุบันที่ FASB และ IASB นำเสนอจะช่วยให้ บริษัท ต่างๆสามารถประมาณการเปอร์เซ็นต์ของตัวเลือกที่ถูกริบในระหว่างระยะเวลาการได้รับสิทธิและลดค่าใช้จ่ายในการมอบสิทธิด้วยจำนวนนี้ นอกจากนี้แทนที่จะใช้วันที่หมดอายุสำหรับอายุของตัวเลือกในรูปแบบการคิดราคาการเสนอข้อเสนอเพื่อช่วยให้ บริษัท สามารถใช้ชีวิตที่คาดว่าจะมีตัวเลือกเพื่อสะท้อนถึงโอกาสในการออกกำลังกายในช่วงต้น การใช้อายุการใช้งานที่คาดไว้ (ซึ่ง บริษัท อาจคาดว่าจะใกล้เคียงกับระยะเวลาการให้สิทธิ์เช่นว่าสี่ปี) แทนที่จะเป็นระยะเวลาของสัญญาในการบอกว่าเป็นเวลาสิบปีจะช่วยลดต้นทุนโดยประมาณของตัวเลือกนี้ได้ ควรมีการปรับค่าปรับและการออกกำลังกายก่อน แต่วิธีการที่เสนอนี้ทำให้การลดต้นทุนลดลงอย่างมากเนื่องจากไม่สนใจสถานการณ์ที่ตัวเลือกมีแนวโน้มที่จะถูกริบหรือใช้สิทธิในช่วงต้น เมื่อพิจารณาสถานการณ์เหล่านี้การลดค่าใช้จ่ายด้านพนักงานจะลดลงเล็กน้อย ขั้นแรกพิจารณาการริบ การใช้อัตราร้อยละที่รัดกุมสำหรับการปลอมแปลงจากการหมุนเวียนของพนักงานในอดีตหรือในอนาคตจะมีผลต่อเมื่อการริบเป็นเหตุการณ์สุ่มเช่นการจับสลากโดยไม่ขึ้นกับราคาหุ้น อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงความเป็นไปได้ที่จะริบนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับมูลค่าของตัวเลือกที่ถูกริบและจากราคาหุ้น คนมีแนวโน้มที่จะออกจาก บริษัท และสูญเสียตัวเลือกเมื่อราคาหุ้นลดลงและตัวเลือกมีค่าน้อย แต่ถ้า บริษัท ได้ทำดีและราคาหุ้นได้เพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่วันที่ให้สิทธิตัวเลือกจะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามากขึ้นและพนักงานจะมีโอกาสน้อยที่จะออก หากการหมุนเวียนและการริบเงินของพนักงานมีโอกาสมากขึ้นเมื่อตัวเลือกมีค่าน้อยที่สุดค่าตัวเลือกทั้งหมดในวันที่ได้รับทุนลดลงเนื่องจากความน่าจะเป็นของการริบ อาร์กิวเมนต์สำหรับการออกกำลังกายในช่วงต้นจะคล้ายกัน นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับราคาหุ้นในอนาคต พนักงานจะมีแนวโน้มที่จะออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ หากความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกผูกมัดไว้ใน บริษัท พวกเขาต้องกระจายการลงทุนและพวกเขาก็ไม่มีทางอื่นที่จะลดโอกาสเสี่ยงต่อราคาหุ้นของ บริษัท ได้ อย่างไรก็ตามผู้บริหารอาวุโสมีทางเลือกในการถือครองหุ้นที่ใหญ่ที่สุดไม่น่าจะใช้สิทธิในช่วงต้นและทำลายมูลค่าเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก บ่อยครั้งที่พวกเขาเป็นเจ้าของหุ้นที่ไม่ จำกัด ซึ่งสามารถขายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดความเสี่ยง หรือพวกเขามีหุ้นที่เพียงพอในการทำสัญญากับธนาคารเพื่อการลงทุนเพื่อป้องกันตำแหน่งที่เลือกไว้โดยไม่ต้องออกกำลังกายก่อนเวลาอันควร เช่นเดียวกับคุณลักษณะการริบการคำนวณอายุการใช้งานที่คาดไว้โดยไม่คำนึงถึงขนาดของการถือครองของพนักงานที่ออกกำลังกายในช่วงต้นหรือความสามารถในการป้องกันความเสี่ยงด้วยวิธีการอื่น ๆ จะทำให้ค่าใช้จ่ายของตัวเลือกต่ำลง รูปแบบการคิดราคาสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อรวมอิทธิพลของราคาหุ้นและขนาดของตัวเลือกของพนักงานและการถือครองหุ้นในความน่าจะเป็นของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น (ดูตัวอย่างเช่น Mark Rubinsteins Fall 1995 บทความในวารสาร Derivatives เกี่ยวกับการประเมินมูลค่าบัญชีของตัวเลือกหุ้นของพนักงาน) ขนาดที่แท้จริงของการปรับค่าใช้จ่ายเหล่านี้ต้องขึ้นอยู่กับข้อมูลของ บริษัท ที่เฉพาะเจาะจงเช่นการแข็งค่าของราคาหุ้นและการกระจายตัวของ การให้สิทธิแก่พนักงาน การปรับเปลี่ยนที่ได้รับการประเมินอย่างเหมาะสมอาจมีขนาดเล็กกว่าการคำนวณที่เสนอ (เห็นได้ชัดว่าได้รับการรับรองโดย FASB และ IASB) แน่นอนสำหรับบาง บริษัท การคำนวณที่ไม่สนใจการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ อาจมีความใกล้เคียงกับต้นทุนที่แท้จริงมากกว่าตัวเลือกที่ไม่สนใจปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการริบและการตัดสินใจออกกำลังกายก่อน อีกข้อหนึ่งในการป้องกันแนวทางที่มีอยู่คือ บริษัท ต่างๆได้เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนของทุนสนับสนุนทางเลือกไว้ในเชิงอรรถเพื่อให้งบการเงินแล้ว นักลงทุนและนักวิเคราะห์ที่ต้องการปรับงบรายได้สำหรับค่าตัวเลือกจึงมีข้อมูลที่จำเป็นพร้อมใช้งาน เราพบว่าอาร์กิวเมนต์ยากที่จะกลืน ตามที่เราได้ชี้แจงไว้เป็นหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบกำไรขาดทุนและงบดุลควรแสดงถึงภาวะเศรษฐกิจที่สำคัญของ บริษัท การยับยั้งประเด็นสำคัญที่มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจเช่นการให้สิทธิแก่พนักงานในเชิงอรรถจะเป็นการบิดเบือนรายงานเหล่านั้นอย่างเป็นระบบ แต่แม้ว่าเราจะยอมรับหลักการที่ว่าการเปิดเผยเชิงอรรถนั้นเพียงพอแล้ว แต่ในความเป็นจริงเราจะหาทางออกที่ไม่ดีสำหรับการรับรู้ค่าใช้จ่ายโดยตรงจากคำแถลงหลัก ตอนนี้นักวิเคราะห์หลักทรัพย์นักกฎหมายและหน่วยงานกำกับดูแลด้านการลงทุนใช้ฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อคำนวณอัตราส่วนความสามารถในการทำกำไรจากตัวเลขในงบกำไรขาดทุนและงบดุลที่ตรวจสอบแล้วของ บริษัท นักวิเคราะห์ที่ติดตาม บริษัท แต่ละรายหรือแม้แต่กลุ่มเล็ก ๆ บริษัท อาจทำการปรับเปลี่ยนข้อมูลที่เปิดเผยไว้ในเชิงอรรถ แต่นั่นอาจเป็นเรื่องยากและเสียค่าใช้จ่ายสำหรับกลุ่ม บริษัท ขนาดใหญ่ที่ใส่ข้อมูลประเภทต่างๆในรูปแบบที่ไม่เป็นมาตรฐานลงในเชิงอรรถ เห็นได้ชัดว่ามันง่ายกว่ามากที่จะเปรียบเทียบ บริษัท ต่างๆในเขตข้อมูลที่เท่าเทียมกันซึ่งค่าใช้จ่ายในการชดเชยทั้งหมดรวมอยู่ในรายได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวเลขที่ถูกเปิดเผยในเชิงอรรถสามารถเชื่อถือได้น้อยกว่าข้อมูลที่เปิดเผยในงบการเงินหลัก สำหรับสิ่งหนึ่งผู้บริหารและผู้สอบบัญชีมักจะพิจารณาเชิงอรรถเพิ่มเติมและอุทิศเวลาให้แก่พวกเขาน้อยกว่าที่พวกเขาทำกับตัวเลขในงบหลัก เป็นตัวอย่างหนึ่งในเชิงอรรถในรายงานประจำปีของ eBays ปีงบประมาณ พ. ศ. 2543 แสดงให้เห็นถึงมูลค่ายุติธรรมโดยเฉลี่ยที่ได้รับจากการให้สิทธิในปีพ. ศ. 2542 ซึ่งเท่ากับ 105.03 สำหรับปีที่มีการใช้สิทธิโดยเฉลี่ยคือ 64.59 เพียงเท่านี้มูลค่าของตัวเลือกที่ได้รับอาจสูงกว่ามูลค่าของหลักทรัพย์อ้างอิงได้ไม่เกิน 63 เท่า ในปีงบประมาณ 2543 มีการรายงานผลกระทบเช่นเดียวกัน: มูลค่ายุติธรรมของสิทธิที่ได้รับจาก 103.79 โดยมีราคาใช้สิทธิเฉลี่ย 62.69 เห็นได้ชัดว่าข้อผิดพลาดนี้ได้รับการตรวจพบในที่สุดตั้งแต่ปีงบประมาณ 2544 ได้มีการปรับย้อนหลังค่าเฉลี่ยวันที่ให้สิทธิแก่ผู้สมัครในปี 2542 และปี 2543 เป็น 40.45 และ 41.40 ตามลำดับ เราเชื่อว่าผู้บริหารและผู้สอบบัญชีจะมีความรอบคอบและระมัดระวังในการได้รับการประมาณต้นทุนที่แท้จริงของตัวเลือกหุ้นถ้าตัวเลขเหล่านี้รวมอยู่ในงบกำไรขาดทุนของ บริษัท มากกว่าที่พวกเขาทำเพื่อการเปิดเผยข้อมูลเชิงอรรถ เพื่อนร่วมงานของเรา William Sahlman ในบทความ HBR เดือนธันวาคมปี 2545 ของเขาเรื่อง Expensing Options Solves Nothing ได้แสดงความกังวลว่าความมั่งคั่งของข้อมูลที่มีประโยชน์ซึ่งมีอยู่ในเชิงอรรถเกี่ยวกับตัวเลือกหุ้นจะหายไปหากตัวเลือกถูกใช้ไป แต่แน่นอนการตระหนักถึงต้นทุนของตัวเลือกในงบกำไรขาดทุนไม่ได้หมายความว่าจะให้เชิงอรรถที่อธิบายถึงการแจกจ่ายเงินทุนและวิธีการและพารามิเตอร์ที่ใช้ในการคำนวณต้นทุนของตัวเลือกหุ้น นักวิเคราะห์บางคนของหุ้นตัวเลือกค่าใช้จ่ายโต้เถียงเป็นร่วมทุนนิยมจอห์น Doerr และ FedEx CEO Frederick Smith ได้ใน 5 เมษายน 2002 คอลัมน์ New York Times ว่าถ้าจำเป็นต้องใช้ค่าใช้จ่ายผลกระทบของตัวเลือกจะถูกนับสองครั้งในกำไรต่อหุ้น : อันดับแรกเป็นโอกาสในการลดลงของกำไรโดยการเพิ่มจำนวนหุ้นที่โดดเด่นและอันดับสองเป็นรายได้ที่รายงาน ผลกำไรจะไม่ถูกต้องและทำให้เกิดความเข้าใจผิดต่อหุ้น เรามีปัญหากับข้อโต้แย้งนี้ อันดับแรกค่าตัวเลือกจะคำนวณเฉพาะการคำนวณกำไรต่อหุ้นโดยอิงตามเกณฑ์ GAAP เมื่อราคาตลาดปัจจุบันสูงกว่าราคาการใช้สิทธิ ดังนั้นตัวเลข EPS ที่ปรับลดลงอย่างสมบูรณ์ยังคงไม่สนใจค่าใช้จ่ายทั้งหมดของตัวเลือกที่ใกล้เคียงกับเงินหรืออาจจะกลายเป็นเงินถ้าราคาหุ้นปรับตัวขึ้นอย่างมากในระยะใกล้ ๆ ประการที่สองการลดลงของผลกระทบทางเศรษฐกิจของการให้สิทธิซื้อหุ้นเพื่อการคำนวณ EPS จะบิดเบือนการวัดรายได้ที่รายงานจะไม่ได้รับการปรับเพื่อสะท้อนถึงผลกระทบทางเศรษฐกิจของต้นทุนสิทธิ มาตรการเหล่านี้เป็นข้อสรุปที่สำคัญมากขึ้นในการเปลี่ยนแปลงมูลค่าทางเศรษฐกิจของ บริษัท มากกว่าการกระจายรายได้ตามอัตราส่วนรายได้ให้กับผู้ถือหุ้นรายย่อยที่เปิดเผยไว้ในสูตร EPS สมมติว่า บริษัท มีการชดเชยซัพพลายเออร์วัสดุแรงงานพลังงานและบริการที่ซื้อด้วยตัวเลือกหุ้นแทนการใช้เงินสดและหลีกเลี่ยงการรับรู้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในงบกำไรขาดทุน Their income and their profitability measures would all be so grossly inflated as to be useless for analytic purposes only the EPS number would pick up any economic effect from the option grants. Our biggest objection to this spurious claim, however, is that even a calculation of fully diluted EPS does not fully reflect the economic impact of stock option grants. The following hypothetical example illustrates the problems, though for purposes of simplicity we will use grants of shares instead of options. The reasoning is exactly the same for both cases. Lets say that each of our two hypothetical companies, KapCorp and MerBod, has 8,000 shares outstanding, no debt, and annual revenue this year of 100,000. KapCorp decides to pay its employees and suppliers 90,000 in cash and has no other expenses. MerBod, however, compensates its employees and suppliers with 80,000 in cash and 2,000 shares of stock, at an average market price of 5 per share. The cost to each company is the same: 90,000. But their net income and EPS numbers are very different. KapCorps net income before taxes is 10,000, or 1.25 per share. By contrast, MerBods reported net income (which ignores the cost of the equity granted to employees and suppliers) is 20,000, and its EPS is 2.00 (which takes into account the new shares issued). Of course, the two companies now have different cash balances and numbers of shares outstanding with a claim on them. But KapCorp can eliminate that discrepancy by issuing 2,000 shares of stock in the market during the year at an average selling price of 5 per share. Now both companies have closing cash balances of 20,000 and 10,000 shares outstanding. Under current accounting rules, however, this transaction only exacerbates the gap between the EPS numbers. KapCorps reported income remains 10,000, since the additional 10,000 value gained from the sale of the shares is not reported in net income, but its EPS denominator has increased from 8,000 to 10,000. Consequently, KapCorp now reports an EPS of 1.00 to MerBods 2.00, even though their economic positions are identical: 10,000 shares outstanding and increased cash balances of 20,000. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. Indeed, if we say that the fully diluted EPS figure is the right way to disclose the impact of share options, then we should immediately change the current accounting rules for situations when companies issue common stock, convertible preferred stock, or convertible bonds to pay for services or assets. At present, when these transactions occur, the cost is measured by the fair market value of the consideration involved. Why should options be treated differently Fallacy 4: Expensing Stock Options Will Hurt Young Businesses Opponents of expensing options also claim that doing so will be a hardship for entrepreneurial high-tech firms that do not have the cash to attract and retain the engineers and executives who translate entrepreneurial ideas into profitable, long-term growth. This argument is flawed on a number of levels. For a start, the people who claim that option expensing will harm entrepreneurial incentives are often the same people who claim that current disclosure is adequate for communicating the economics of stock option grants. The two positions are clearly contradictory. If current disclosure is sufficient, then moving the cost from a footnote to the balance sheet and income statement will have no market effect. But to argue that proper costing of stock options would have a significant adverse impact on companies that make extensive use of them is to admit that the economics of stock options, as currently disclosed in footnotes, are not fully reflected in companies market prices. More seriously, however, the claim simply ignores the fact that a lack of cash need not be a barrier to compensating executives. Rather than issuing options directly to employees, companies can always issue them to underwriters and then pay their employees out of the money received for those options. Considering that the market systematically puts a higher value on options than employees do, companies are likely to end up with more cash from the sale of externally issued options (which carry with them no deadweight costs) than they would by granting options to employees in lieu of higher salaries. Even privately held companies that raise funds through angel and venture capital investors can take this approach. The same procedures used to place a value on a privately held company can be used to estimate the value of its options, enabling external investors to provide cash for options about as readily as they provide cash for stock. Thats not to say, of course, that entrepreneurs should never get option grants. Venture capital investors will always want employees to be compensated with some stock options in lieu of cash to be assured that the employees have some skin in the game and so are more likely to be honest when they tout their companys prospects to providers of new capital. But that does not preclude also raising cash by selling options externally to pay a large part of the cash compensation to employees. We certainly recognize the vitality and wealth that entrepreneurial ventures, particularly those in the high-tech sector, bring to the U. S. economy. A strong case can be made for creating public policies that actively assist these companies in their early stages, or even in their more established stages. The nation should definitely consider a regulation that makes entrepreneurial, job-creating companies healthier and more competitive by changing something as simple as an accounting journal entry. But we have to question the effectiveness of the current rule, which essentially makes the benefits from a deliberate accounting distortion proportional to companies use of one particular form of employee compensation. After all, some entrepreneurial, job-creating companies might benefit from picking other forms of incentive compensation that arguably do a better job of aligning executive and shareholder interests than conventional stock options do. Indexed or performance options, for example, ensure that management is not rewarded just for being in the right place at the right time or penalized just for being in the wrong place at the wrong time. A strong case can also be made for the superiority of properly designed restricted stock grants and deferred cash payments. Yet current accounting standards require that these, and virtually all other compensation alternatives, be expensed. Are companies that choose those alternatives any less deserving of an accounting subsidy than Microsoft, which, having granted 300 million options in 2001 alone, is by far the largest issuer of stock options A less distorting approach for delivering an accounting subsidy to entrepreneurial ventures would simply be to allow them to defer some percentage of their total employee compensation for some number of years, which could be indefinitelyjust as companies granting stock options do now. That way, companies could get the supposed accounting benefits from not having to report a portion of their compensation costs no matter what form that compensation might take. What Will Expensing Involve Although the economic arguments in favor of reporting stock option grants on the principal financial statements seem to us to be overwhelming, we do recognize that expensing poses challenges. For a start, the benefits accruing to the company from issuing stock options occur in future periods, in the form of increased cash flows generated by its option motivated and retained employees. The fundamental matching principle of accounting requires that the costs of generating those higher revenues be recognized at the same time the revenues are recorded. This is why companies match the cost of multiperiod assets such as plant and equipment with the revenues these assets produce over their economic lives. In some cases, the match can be based on estimates of the future cash flows. In expensing capitalized software-development costs, for instance, managers match the costs against a predicted pattern of benefits accrued from selling the software. In the case of options, however, managers would have to estimate an equivalent pattern of benefits arising from their own decisions and activities. That would likely introduce significant measurement error and provide opportunities for managers to bias their estimates. We therefore believe that using a standard straight-line amortization formula will reduce measurement error and management bias despite some loss of accuracy. The obvious period for the amortization is the useful economic life of the granted option, probably best measured by the vesting period. Thus, for an option vesting in four years, 148 of the cost of the option would be expensed through the income statement in each month until the option vests. This would treat employee option compensation costs the same way the costs of plant and equipment or inventory are treated when they are acquired through equity instruments, such as in an acquisition. In addition to being reported on the income statement, the option grant should also appear on the balance sheet. In our opinion, the cost of options issued represents an increase in shareholders equity at the time of grant and should be reported as paid-in capital. Some experts argue that stock options are more like contingent liability than equity transactions since their ultimate cost to the company cannot be determined until employees either exercise or forfeit their options. This argument, of course, ignores the considerable economic value the company has sacrificed at time of grant. Whats more, a contingent liability is usually recognized as an expense when it is possible to estimate its value and the liability is likely to be incurred. At time of grant, both these conditions are met. The value transfer is not just probable it is certain. The company has granted employees an equity security that could have been issued to investors and suppliers who would have given cash, goods, and services in return. The amount sacrificed can also be estimated, using option-pricing models or independent estimates from investment banks. There has to be, of course, an offsetting entry on the asset side of the balance sheet. FASB, in its exposure draft on stock option accounting in 1994, proposed that at time of grant an asset called prepaid compensation expense be recognized, a recommendation we endorse. FASB, however, subsequently retracted its proposal in the face of criticism that since employees can quit at any time, treating their deferred compensation as an asset would violate the principle that a company must always have legal control over the assets it reports. We feel that FASB capitulated too easily to this argument. The firm does have an asset because of the option grantpresumably a loyal, motivated employee. Even though the firm does not control the asset in a legal sense, it does capture the benefits. FASBs concession on this issue subverted substance to form. Finally, there is the issue of whether to allow companies to revise the income number theyve reported after the grants have been issued. Some commentators argue that any recorded stock option compensation expense should be reversed if employees forfeit the options by leaving the company before vesting or if their options expire unexercised. But if companies were to mark compensation expense downward when employees forfeit their options, should they not also mark it up when the share price rises, thereby increasing the market value of the options Clearly, this can get complicated, and it comes as no surprise that neither FASB nor IASB recommends any kind of postgrant accounting revisions, since that would open up the question of whether to use mark-to-market accounting for all types of assets and liabilities, not just share options. At this time, we dont have strong feelings about whether the benefits from mark-to-market accounting for stock options exceed the costs. But we would point out that people who object to estimating the cost of options granted at time of issue should be even less enthusiastic about reestimating their options cost each quarter. We recognize that options are a powerful incentive, and we believe that all companies should consider them in deciding how to attract and retain talent and align the interests of managers and owners. But we also believe that failing to record a transaction that creates such powerful effects is economically indefensible and encourages companies to favor options over alternative compensation methods. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. Companies should choose compensation methods according to their economic benefitsnot the way they are reported. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. A version of this article appeared in the March 2003 issue of Harvard Business Review .